Czym jest Konwencja AETR?

Co to jest konwencja AETR? Definicja

AETR to skrót od francuskiego Accord Européen sur les Transports Routiers, co można przetłumaczyć jako europejska umowa dotycząca transportu drogowego. Została ona podpisana w 1970 roku w Genewie i z czasem jej treść zaadoptowało coraz więcej państw.

Umowa AETR reguluje przepisy dotyczące zasad zatrudniania kierowców wykonujących międzynarodowy transport drogowy, czas pracy kierowców czy też jego ewidencja.

Przepisy AETR obowiązują w krajach, które podpisały tę konwencję, a także w państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), ale nie obowiązują w Unii Europejskiej, gdzie stosuje się Rozporządzenie 561/2006.

W Polsce umowa AETR obowiązuje od 1992 roku, chociaż państwo polskie podpisało tę umowę w 1971 roku.

W jakich krajach obowiązują przepisy AETR?

Kraje ratyfikujące AETR to: Albania, Andora, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Estonia, Federacja Rosyjska, Finlandia, Francja, Grecja, Gruzja, Hiszpania, Irlandia Północna, Kazachstan, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia, Malta, Mołdawia, Monako, Holandia, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Tadżykistan, Turcja, Turkmenistan, Ukraina, Uzbekistan, Węgry, Wielka Brytania i Włochy.

Kiedy przewozy drogowe nie są regulowane przez przepisy AETR?

Warto zaznaczyć, że istnieją przypadki, w których nie obowiązuje konwencja AETR. Są one określone w art. 2 ust. 2 tego dokumentu i dotyczą:

• pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów, których dopuszczalna masa całkowita, łącznie z przyczepami lub naczepami, nie przekracza 3,5 t;
• pojazdów przeznaczonych do przewozu pasażerów, które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do przewozu najwyżej dziewięciu osób łącznie z kierowcą i są do tego celu przeznaczone;
• pojazdów przeznaczonych do przewozu pasażerów w usługach regularnych, których droga przebiegu nie przekracza 50 km;
• pojazdów, których maksymalna prędkość dopuszczalna nie przekracza 30 kilometrów na godzinę;
• pojazdów przeznaczonych dla lub podlegających kontroli sił zbrojnych, służb obrony cywilnej, pożarniczych i sił odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego;
• pojazdów przeznaczonych dla usług kanalizacyjnych, ochrony przeciwpowodziowej, wodociągowych, gazowniczych i energetycznych, zarządów dróg, usług oczyszczania, telegraficznych, przewozu artykułów pocztowych, transmisji radiowej, usług telewizyjnych oraz związanych z wykrywaniem nadajników lub odbiorników radiowych lub telewizyjnych;
• pojazdów używanych w stanach wyjątkowych lub przeznaczonych do zadań ratownictwa;
• wyspecjalizowane pojazdów przeznaczonych do zadań medycznych;
• pojazdów przewożących wyposażenie cyrkowe i wesołych miasteczek;
• wyspecjalizowanych pojazdów pomocy technicznej;
• pojazdów przechodzących próby drogowe w celach ulepszeń technicznych, naprawczych lub utrzymania oraz pojazdy nowe lub przebudowane, które jeszcze nie weszły do ruchu;
• pojazdów używanych do niehandlowych przewozów dóbr w celach prywatnych;
• pojazdów używanych do odbioru mleka w fermach lub odwożących do ferm pojemniki na mleko bądź produkty mleczne przeznaczone do karmienia bydła.

Przewozy międzynarodowe, a regulujące zasady konwencji AETR

W krajach, które podpisały konwencję AETR, przepisy są jednolite i stanowią ramy regulacyjne, a ustawodawstwo każdego z tych państw powinno brać je pod uwagę podczas ustalania krajowych przepisów.

Warto zaznaczyć, że umowa AETR dotyczy takich aspektów, jak:

• zasady zatrudniania i czas pracy kierowców;
• wymagane okresy odpoczynków;
• obowiązki związane z rejestrowaniem przez tachograf informacji na temat aktywności kierowcy;
• częstotliwość i zakres kontroli przez uprawnione inspekcje.

Przepisy konwencji AETR - kluczowe zasady

Umowa AETR dotyczy wielu aspektów związanych z międzynarodowym transportem drogowym. Wśród nich są, m.in.:

Konwencja AETR określa minimalny wiek kierowców wykonujących międzynarodowy transport drogowy na:

1. 18 lat w przypadku prowadzenia pojazdów z naczepami o dopuszczalnej masie całkowitej do 7,5 tony;
2. 21 lat dla pojazdów większych oraz transportu pasażerskiego.

Jak przepisy Konwencji AETR regulują czas pracy kierowców?

Konwencja AETR reguluje czas pracy kierowców. Na ten składa się zarówno prowadzenie pojazdu, jak i wszelkie czynności dot. np. załadunku i rozładunku, czy też same przerwy.

W krajach, gdzie obowiązuje konwencja AETR, maksymalny dzienny czas pracy kierowców to 9 godzin, a dwukrotnie w ciągu tygodnia może być on zwiększony do 10 godzin.

Konwencja AETR stanowi także, że maksymalny czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę bez przerwy może wynieść 4,5 godziny. Z kolei maksymalny dzienny czas jazdy kierowcy to 11 godzin.

Z kolei w skali tygodnia konwencja AETR określa limit wynoszący 56 godzin. Natomiast w skali dwóch następujących po sobie tygodni łączny czas pracy kierowcy nie może przekroczyć 90 godzin.

Ile wynosi dobowy czas odpoczynku kierowcy zgodnie z umową AETR?

Godziny odpoczynku kierowcy również są określone w przepisach AETR.

Przepisy AETR wymagają, aby kierowca odbył odpoczynek wynoszący co najmniej 45 minut, który może być podzielony na dwie przerwy (np. 15-minutową i 30-minutową). Ponadto, dobowy odpoczynek kierowcy wynosi 11 godzin.

W ramach umowy AETR ustalono także długość odpoczynku tygodniowego kierowców, który wynosi 24 godziny.

Jakie są zasady odpoczynku tygodniowego w konwencji AETR?

W obszarze obowiązywania AETR, tygodniowy okres odpoczynku kierowcy w regularnym wymiarze wynosi 45 godzin. Może on jednak zostać skrócony do 24 godzin. Jednak w przypadku skrócenia, istnieje obowiązek, aby kierowca w okresie kolejnych dwóch tygodni odbył dwa tygodniowe okresy odpoczynku w regularnych wymiarach lub jeden w regularnym i jeden w skróconym.

W przypadku niewykorzystanych godzin odpoczynku, kierowca musi je odebrać w ciągu 3 tygodni.

Czas odpoczynku kierowcy w załodze kilkuosobowej

W przepisach AETR dotyczących odpoczynku kierowców określono także ich długość w przypadku pracy załóg pojazdów. Jego długość wynosi 9 godzin w okresie 30 godzin od zakończenia poprzedniego okresu odpoczynku.

Czas odpoczynku kierowcy na promie lub w pociągu

W przypadku przeprawy promem lub jazdy pociągiem, kierowca może podzielić swój odpoczynek na maksymalnie 3 odcinki, a czas aktywności między nimi nie może przekroczyć 60 minut.

Ponadto, kierowca musi mieć zapewnioną kuszetkę lub kajutę.

Rozporządzenie 561/2006, a konwencja AETR

Warto zaznaczyć, że w krajach Unii Europejskiej obowiązuje tzw. Rozporządzenie 561/2006, które również reguluje kwestie dotyczące transportu międzynarodowego i krajowego, ale w krajach członkowskich.

Jeżeli trasa kierowcy prowadzi przez terytorium Unii Europejskiej, stosowane będą przepisy Rozporządzenia 561/2006, natomiast AETR dotyczy transportu międzynarodowego poza UE.

Cel i główne aspekty konwencji AETR - podsumowanie

Podsumowując, Konwencja AETR odgrywa kluczową rolę w regulowaniu międzynarodowego transportu drogowego w Europie i innych częściach świata. Jej przepisy dotyczące czasu pracy, odpoczynku oraz obowiązków kierowców są niezwykle ważne dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz poprawy warunków pracy osób wykonujących transport międzynarodowy.

Chociaż w Unii Europejskiej obowiązują inne regulacje (Rozporządzenie 561/2006), to w krajach spoza UE Konwencja AETR pozostaje fundamentem prawnym dla transportu drogowego. Zrozumienie tych przepisów jest istotne zarówno dla firm transportowych, jak i dla kierowców, którzy muszą przestrzegać zasad, by uniknąć kar i zagwarantować sobie bezpieczne warunki pracy.